SAMİMİYETSİZLERİN KEŞKE NESLİ TÜKENSE DE KURTULSAK!

ap

Samimiyeti severim çok konuştuklarında bile gerçekten ölemi demeden inandığım dürüst insanlara bayılırım örneğin. 
 Günlerce temasım olmasa da orada biryerlerde duran insanları çok severim. 'minik' bir sebeple gönül koymayan HAS dostlukları severim gözlerdeki o samimi duyguları hissederim ben,kalp sıcaklığı başka dostum verirsen alırım ben..
Her zaman karşına çıkmaz bu insanlar bu yüzden bulduğuma kıymet vermeye de çalışırım kimi zaman da yanılırım...
(yanıldım yazıyorum)
  
güvenimi sarsan insanla mümkünatı yok aynı samimiyette olmam olamam..

 ''durup dururken tavır alandan,sadece çıkarı için arayıp sorandan,yalandan yüzüme at gibi kişneyenden,yaşı benden büyük, beyni kıt ego dolu olandan,her defasında sorun var hava soğuk ama sorun yok gibi devam edenden(yüzleşmeye bile yüreği yok),kafasında senaryolar yazıp insan günahına girenden,sallama çay samimiyetinden  nefret ederim...
  
güvenimi sarsan insanla mümkünatı yok aynı samimiyette olmam olamam.


         Hayatım boyunca arkadaşlıklarımda tek şeye baktım samimiyet ,o yoksa olmuyo bende, kazık yemişsem ister canımın canı olsa farketmez aramam sormam affetmem...(böyleyim)

       tabiki bir kırıcı olay yaşadım...ama kendimi kırdırmaya çok meraklı olduğumuda anladım bu sayede, her samimiyeti dostlukla ilişkilendirmek en büyük hata,böyle insanlar yüzünden kimseye güvenemiyosun olay özü bu..

aldığım ders:Klasik ''kimseye iyilik yapma,üstüne düşme,samimiyetine önce inan inanmadığın insanla sohbet bile etme''